CBR Groeve van Romont in Eben Emael

Vlak over de taalgrens in Eben-Emael, op een steenworp van Riemst, bevindt zich de groeve van Romont. De ondergrond is hier rijk aan mergel, een zachte kalksteensoort, die vroeger werd gebruikt als bouwsteen, maar tegenwoordig ontgonnen wordt als grondstof in de cement-industrie. Deze groeve wordt reeds enkele decennia geëxploiteerd door CBR, tegenwoordig onderdeel van de Heidelberg Cement. Enkele kilometers verderop, in Lixhe, heeft het bedrijf nog een andere gigantische dagbouwgroeve. Hier zijn ook de fabrieken gevestigd en wordt de ontgonnen kalksteen tot cement  verwerkt. Jaarlijks wordt hier meer dan 300 kiloton (1000 ton)  aan cement en klinker geproduceerd.

De CBR-groeve is al enige tijd in opspraak bij buurtbewoners door overlast. Met de steeds uitbreidende concessiegrenzen zien de boeren hun akkers verdwijnen door de meedogenloze graafmachines. Ook de buurtbewoners zien de groeve steeds maar dichter bij hun huizen komen en zo het prachtige landschap omgetoverd worden in een gapende wonde. Jammer genoeg zal die wonde de komende decennia nog verder open gereten worden, want er is namelijk een aanvraag lopende om de groeve tot 2043 open te houden en deze met maar liefst 107 hectare uit te breiden.

Een eerdere aanvraag tot uitbreiding over de taalgrens in Riemst werd resoluut geweigerd door het gemeentebestuur van Riemst. De huidige aanvraag voor verdere uitbreiding op Waals grondgebied is momenteel nog lopende. Reeds meer dan 1500 buurtbewoners hebben hiertegen bezwaar aangetekend.
Meer informatie hierover vind je in de facebookgroep “Citoyens concernés par l’extension de la carrière du Romont

Op onderstaande foto zien we hoe de groeve het prachtige landschap opslorpt.

Nog héél even dan is alles wat je vanaf hier kan zien volledig afgegraven.

We spreken hier van een dagbouwgroeve omdat bij de ontginning de onbruikbare bovenlaag wordt weggehaald om bij de bruikbare steenlaag te geraken. Bij een ondergrondse groeve blijft de onbruikbare bovenlaag intact en gaat men enkel het bruikbare gesteente ontginnen. Deze techniek wordt op artisanale wijze al eeuwen toegepast in de regio. Het voordeel is dat een ondergrondse ontginning niet zo landschap ingrijpend is. Het nadeel is dat niet alle bruikbare kalksteen kan ontgonnen worden, want zonder pilaren om de bovenlaag te ondersteunen zou alsnog alles instorten.

Omdat men hier via dagbouw werkt, wordt er dus ook de bovenlaag afgegraven. Op onderstaande foto kan je duidelijk het kleurverschil zien tussen de verse mergel die aangesneden is en de donkere deklaag die overblijft.

De graafmachines laten grote sporen na in de modder.

Tussen de kalksteen bevinden zich diverse harde, onbruikbare, lagen van vuursteen. Hiervan wordt handig gebruik gemaakt om tijdelijke wegen te verharden.

De graafmachines zijn werkelijk kolossen!

Het actieve werkfront van deze graafmachine:

Hier aan de rand van de afgraving, zien we duidelijk hoe de bovenlaag door karstvorming door de mergellaag is kunnen zakken. Karstvorming is een slijtage door water, waardoor natuurlijke grotten ontstaan. Ze worden ook wel eens ‘aardpijpen’ genoemd. Natuurlijk zijn er ook tal van fossielen te vinden. In het verleden zijn er hier ook enkele niet volgestroomde karst-gangen aangetroffen. Volgens de definitie zijn het dan natuurlijke grotten, maar voor de graafmachines was het helaas niet indrukwekkend genoeg om ze te sparen.

Voor de hongerige cementmolens is zo’n aardpijp ook niet meer dan een verontreiniging in het mergelpakket. En die kunnen op sommige plekken soms bijzonder groot zijn zoals je hieronder kan zien.

Dit gebied is reeds afgegraven. De overblijvende dekgronden worden aangevuld om een plateau te creëren. Het zal echter nog decennia duren vooraleer er hier een waardevolle fauna & flora ontwikkeld voor waarschijnlijk slechts enkele zéér specifieke soorten.

Onderstaande foto geeft een goed beeld van de hoeveelheden onbruikbare grond die er overblijft. Links de afgraving, rechts het afval wat er teruggeplaatst wordt.
Een ondergrondse ontginning zou duidelijk een minder grote impact op het landschap hebben. Echter zijn de graafmachines en de honger van de cementmolens té groot voor dit alternatief.

Een verzonken land waar we een aantal sporen van verdwaalde reeën aantroffen, op zoek naar ontbrekende natuur.

Enkele jaren geleden waren dit nog akkerlanden op de glooiende heuvelruggen van het plateau. Het blijft de vraag wanner en hoe deze ontnomen grond terug een meerwaarde zal vormen voor de dorpsbewoners.

Voorlopig blijven deze graafmachines de grenzen verleggen. Mogelijk tot in 2043.

 

Vanuit de omwonenden is er een actiecomité opgericht genaamd “”.
Meer informatie hierover vind je in de facebookgroep “Citoyens concernés par l’extension de la carrière du Romont
Contact via email kan op citoyenscbrromont@gmail.com

 

Leave a comment